De verschillende beleggingen in uw portefeuille zullen niet allemaal even hard groeien. Heeft het zin om regelmatig te herbalanceren om zo de risico’s te spreiden?
Door ontwikkelingen op de financiële markten kunnen bepaalde beleggingen flink in waarde stijgen, terwijl andere achterblijven. Hierdoor kan de balans die u ooit had aangebracht, verstoord raken.
Ongemerkt grotere risico's
Stel dat u destijds een portefeuille heeft gekozen die bestond uit 50% obligaties en 50% aandelen. Door koersstijgingen is de waarde van uw aandelen fors gestegen, waardoor de verhouding is verschoven naar 40% obligaties en 60% aandelen. In dat geval loopt u ongemerkt meer risico, aangezien aan aandelen gemiddeld een hoger risico kleeft dan aan obligaties.
Het kan dan verstandig zijn om uw portefeuille periodiek in balans te brengen, zodat uw beleggingen weer in de pas lopen bij uw beleggingsprofiel. Marktvorser John Rekenthaler zette in een column voor Morningstar de voor- en nadelen van herbalanceren op een rij.
Hij gaat uit van drie mogelijke investeringen:
- Aandelen
- Obligaties
- Cash
De aandelen zullen naar verwachting op jaarbasis met gemiddeld 7% stijgen, de obligaties met 3% en de liquide middelen met 2%. Kunnen we ervan uitgaan dat een portefeuille die in gelijke mate in elke vermogensklasse belegt, 4% op jaarbasis wint?
Volgens Rekenthaler zou dat inderdaad gebeuren als de beleggingen risicoloos waren, als de activa aan het eind van elk jaar opnieuw in balans werden gebracht en als de portefeuille geen kosten met zich meebracht.
Een investering van 10.000 dollar zou in dit scenario groeien tot 10.400 dollar na een jaar, en 10.816 dollar het volgende jaar, enzovoort.
Niet realistisch
Maar Rekenthaler wijst erop dat dit geen realistisch scenario is. Geen enkele investering is immers statisch. Bovendien brengt een belegging in aandelen meer risico met zich mee dan investeren in obligaties, terwijl obligaties weer risicovoller zijn dan contant geld.
Hoewel het gemiddelde jaarlijkse rendement van de verschillende vermogensklassen over een periode van 30 jaar gelijk bleef met 7%, 3% en 2%, schommelden de jaarlijkse prestaties sterk voor aandelen, matig voor obligaties en bescheiden voor cash.
De diversificatiebonus
Dan de volatiliteit. Het toevoegen daarvan beïnvloedt de uitkomst, schrijft Rekenthaler. Door de portefeuille elk jaar opnieuw in balans te brengen, verbetert het jaarlijkse rendement van de risicoportefeuille naar verwachting tot 4,20%. Dat lijkt niet zoveel, maar maakt wel verschil op de lange termijn.
Zo zou een belegging van 10.000 dollar in een risicoloze portefeuille in 30 jaar tijd oplopen tot 32.434 dollar, terwijl dezelfde investering in een risicovolle, herbalancerende portefeuille 34.367 dollar waard zou zijn.
Het voordeel van diversificatie wordt groter naarmate de correlatie tussen de beleggingen kleiner wordt en de volatiliteit hoger. In dit geval waren de correlaties tussen de willekeurig gegenereerde aantallen laag. Bij hogere correlaties en een lagere volatiliteit daalt het rendement op de herbalanceringsportefeuille tot 4,08%.
Rekenthaler komt tot de conclusie dat de werkelijke winst van diversificatie van de portefeuille in deze tijd van minimale rendementen heel klein is: 10 tot 20 basispunten.
Kosten
Voor een precies beeld van het rendement moet u ook kijken naar de kosten voor het aanhouden van een beleggingsportefeuille. Deze moet u aftrekken van het brutorendement om het nettorendement te berekenen.
Als alleen via beleggingsfondsen in de aandelen en obligaties zou worden belegd en alle fondsen gemiddeld 0,4% per jaar in rekening zouden brengen, zou het gemiddelde jaarlijkse rendement van de risicoloze portefeuille 3,6% bedragen, terwijl dat van de herbalanceringsportefeuille 3,8% zou zijn.
Nadeel van herbalanceren: Kampioenen voortijdig verkopen
Onder normale omstandigheden zal herbalanceren leiden tot een hoger rendement. Maar zo'n periodieke aanpassing kan er ook toe leiden dat de best renderende beleggingen worden omgewisseld voor de slechtst presterende, waardoor u misschien juist rendement misloopt.
Beleggers die hun portefeuille ongemoeid zouden hebben gelaten, in plaats van te herbalanceren, zouden de hoogste portefeuillerendementen hebben geboekt, zo becijfert Rekenthaler: een jaarlijkse stijging van 4,68% over een periode van 30 jaar.
... maar daar staan lagere risico's tegenover
Maar wie de portefeuille niet in balans brengt en het percentage aandelen door koersstijgingen ongebreideld laat groeien, loopt ook extra risico's. De werkelijke rendementen kunnen bijvoorbeeld afwijken van de voorspellingen. Zo valt niet uit te sluiten dat obligaties langere tijd achter elkaar aandelen verslaan.
Daarnaast neemt het risico in uw portefeuille flink toe als u de boel de boel laat. 33% aandelen is een stuk minder risicovol dan het dubbele percentage. Als u zich zulke risico's kunt permitteren en ook bereid bent om deze te nemen, dan moet u zich afvragen of u niet beter al vanaf het begin twee derde van uw portefeuille in aandelen had moeten beleggen, stelt Rekenthaler.
Tot slot merkt hij op dat in het verleden behaalde resultaten geen garantie bieden voor de toekomst. Aan het begin van de jaren '90 leverden zowel obligaties als spaargeld een rendement op van ongeveer 8%. Dat is met de huidige lage rentetarieven niet meer het geval. De kans is nu groot dat aandelen vastrentende waarden de komende jaren zullen overtreffen. Maar zeker weten doen we dat niet.
Lees ook: Momentumbeleggen op zijn retour?