De KW1-cijfers van ArcelorMittal zijn beter dan verwacht. AM publiceert op haar website altijd de verwachtingen van een twintigtal analisten. Die schatten een ebitda in van 2,026 miljard dollar.
Het werd 2,231 miljard dollar. Dat is 34% hoger dan het vorige kwartaal, en 140% hoger dan de ebitda van KW1 2016 (927 miljoen dollar).
Twee cilinders
ArcelorMittal loopt op twee cilinders: het produceert staal maar heeft ook zelf mijnen in beheer. Bij de staalproductie steeg de ebitda met 28,4% naar 1,8 miljard dollar dankzij 5,1% hogere volumes.
De ebitda per ton staal kwam uit op een gemiddelde prijs van 83 dollar, net als in het sterke derde kwartaal van vorig jaar.
De grootste winst zat 'm bij de mijnbouwtak. De staalprijzen stegen door de hogere grondstofprijzen en omdat AM zelf ijzererts mijnt kon daar dankzij hogere volumes en fors hogere prijzen een flinke slag geslagen worden.
Het bruto bedrijfsresultaat verbeterde hier met 61.5% versus KW4 doordat de Seaborne (export) iron ore prijs met 21% steeg. De volumes stegen met 6,4%. Voor het gehele jaar verwacht AM dat de afzet hier met 10% groeit.
Fors hogere winst
Dit levert allemaal een fors hogere winst op van 0,33 dollar per aandeel. Nu is de staalmarkt natuurlijk zo cyclisch als de pest dus is het bij dit soort bedrijven altijd maar de vraag hoelang de euforie voortduurt.
Voor het tweede kwartaal verwacht Mittal echter een stabiele staalmarkt (evenals Aperam gisteren) en daarbij zagen we aan de cijfers per regio al dat het vooral in Europa goed gaat. Dat is Mittal's grootste markt.
Werkkapitaal omhoog
Ook gisteren bij Aperam viel al op dat het werkkapitaal behoorlijk omhoog schoot. Bij ArcelorMittal is dat helemaal het geval: de nettoschulden, die vorig jaar flink afgebouwd werden, rezen op kwartaalbasis alweer de pan uit.
Het oplopen van het werkkapitaal kan een rode vlag zijn. Wanbetalers bijvoorbeeld, of onvoldoende grip op lopende projecten. Anderzijds kan het ook zijn dat aantrekkende markten meer voorinvesteringen vragen.
Momenteel resteert er een nettoschuld van 12,1 miljard dollar, vergeleken met 11,1 miljard dollar eind vorig jaar. Dat komt door een negatieve cashflow van 0,9 miljard dollar ontstaan door seizoenseffecten en hogere afzetprijzen.
Mittal investeerde 2,2 miljard dollar het afgelopen kwartaal. Daarbij is er wel een kaspositie van 2,4 miljard dollar en financieringsruimte van 5,5 miljard dollar.
Mocht het tot een overname komen van de Italiaanse staalfabriek Ilva (hieronder meer daarover), dan kan het daar uit putten want behalve de onbekend gebleven aankoopprijs moet er meteen ruim 2 miljard euro geinvesteerd worden om de Italianen terug te brengen naar de tegenwoordige tijd qua milieu- en productiestandaarden.
Outlook komende kwartaal
De vraag naar staal wordt gezien als stabiel tot licht groeiend. In de VS zou de voorraadafbouw moeten leiden tot een groei van 3-4%, terwijl de groei in Europa nog matigjes blijft (1%). In Brazilië zou de groei weer terug moeten keren naar 3 a 4%.
Lakshmi dan zelf nog even aan het woord over de outlook:
"Looking ahead, we expect market conditions to be broadly stable in the second quarter. While this is encouraging, the steel industry is still impacted by unfair imports in many of our key markets and we hope to see further progress in ensuring the necessary trade solutions”.
De problemen bij US Steel
Mittal heeft dit jaar al een heftige koersrit achter de rug. Het begon rond de 7 euro, steeg door naar een hoogste slotkoers van 8,77 om eind april weer even onder de 7 euro (laagste slotkoers: 6,69 euro) te duiken.
De correctie in grondstofprijzen en staalprijzen is één van de oorzaken van de koersval sinds eind februari. Een ander twijfelpunt waren de cijfers van de Amerikaanse concurrent US Steel.
Eergisteren werd de CEO van US Steel aan de dijk gezet. Mario Longhi, die zich vooral inzette voor het invoeren van antidumpregels voor Chinees staal, werd met alle égards bedankt voor bewezen diensten, maar wordt wel per direct opgevolgd door zijn COO.
Dramatische koersval: van 40 naar 20 dollar
De echte reden wordt niet vermeld, men houdt het netjes natuurlijk, maar de koersval na de dramatische kwartaalcijfers zal ongetwijfeld bijgedragen hebben aan het afscheid van SuperMario.
Na de kwartaalcijfers verloor US Steel, wat ooit een staalgigant was, op één dag 27% van haar marktwaarde. Niet onterecht, de guidance, de voorspelling voor de winst voor 2017, werd met de helft verlaagd, en er was ook nog een boekhoudkundige ingreep nodig om op dat gehalveerde niveau terecht te komen.
U ziet hieronder de outlook die US Steel afgaf bij de presentatie van de jaarcijfers. Dat was op 31 januari dit jaar, dus al een maand in het nieuwe jaar. Het bedrijf houdt de nodige slagen om de arm, maar ging uit van een nettowinst van 3,08 dollar per aandeel.
Klik op het plaatje voor een grote versie
Eind april, minder dan drie maanden later, is de situatie dusdanig gewijzigd (eerlijk is eerlijk, er staat duidelijk vermeld dat "markets conditions will change") dat de helft van de voorgestelde nettowinst opeens verdwenen is.
Klik op het plaatje voor een grote versie
En dat was niet het enige. In statements van de Federal Reserve is het vaak zoeken naar een weggelaten of juist bijgeklust woordje, bij US Steel is dat wat inzichtelijker. Het liet een volledige zin weg.
Het gaat om: to be cash positive for the year... , waarmee het management aangeeft dat ook dit jaar, ondanks verbeterde omstandigheden, nog geen positieve cashflow bereikt wordt.
Nu moeten we met de kennis achteraf wel constateren dat ook staalbedrijven als AM en Aperam voorlopig nog geen positieve cashflow op het bord hebben, maar toch.
Koersval straalt af op sector
Zo'n koersval (inmiddels doet het aandeel US Steel (X) nog 21 dollar, ten opzichte van 41 dollar eind februari) doet de hele staalsector natuurlijk geen goed, maar het probleem is toch vooral bedrijfsspecifiek. US Steel moet nog veel investeren in haar fabrieken om de productiekosten omlaag te brengen.
Dat wordt Longhi vooral verweten: hij was druk met de antidumpingsregels inzake China, maar keek te weinig naar het eigen bedrijf. Ondertussen is de enorme impuls aan infrastructuur die Trump beloofd had, nog steeds niet van de grond gekomen.
Trump zou nu wel een wet willen invoeren die olieboeren verplicht om Amerikaans staal te gebruiken voor hun pijpleidingen, maar het geloof dat onze vriend in het Witte Huis de economie in de VS daadwerkelijk kan aanjagen wordt met de week minder.
Staalprijzen
De importheffingen op Chinees staal, de aantrekkende economie en de Trumptrade hadden staal- en ijzerertsprijzen flink doen oplopen, maar de laatste tijd zitten we vol in de correctiemodus.
Het is allemaal de schuld van de Chinezen. China zorgt voor 45% van de vraag, maar voor ca 55% van het aanbod van staal. In de jaren dat wij de financiële crisis verwerkten, bouwde China haar marktaandeel in de staalsector verder uit. Klik voor groot.
Klik op het plaatje voor een grote versie
De Westerse landen raakten allemaal marktaandeel kwijt aan de opkomende landen India en vooral China. Kijk ook eens naar de indrukwekkende remonte vanaf de eeuwwisseling.
Om de Westerse afnemers wat mild te stemmen inzake de invoerheffingen heeft China beloofd de staalproductie terug te schroeven. Tot aan het jaar 2020 zou de productie met in totaal 20% omlaag moeten, aldus de analisten van General Steel :
Klik op het plaatje voor een grote versie
Dat zou uiteindelijk resulteren in een situatie waarin de vraag het aanbod naar staal overtreft. Op dezelfde manier als men de olieprijs omhoog wil manipuleren, zeg maar.
Maar: de realiteit is vaak weerbarstiger, en momenteel lijkt het er nog niet erg op dat de Chinezen flink aan het afbouwen zijn. Uiteraard is ook de vraagkant in China erg belangrijk. Hoe sterker de Chinese economie, hoe meer staal de Chinese staalboeren in eigen land kunnen afzetten.
Voor de Westerse staalbedrijven, Mittal voorop, is het zaak dat de Chinezen zoveel mogelijk buiten de deur worden gehouden met flinke importheffingen. Ondertussen moeten bedrijven als Nucor, US Steel en Mittal zelf zorgen dat hun eigen kostprijs omlaag gaat.
Dat doen ze allemaal door flinke efficiency-slagen te maken. Dat gaat niet zonder slag of stoot en ja, dat hadden ze natuurlijk al veel eerder moeten doen. Mittal bijvoorbeeld pakte vorig jaar de zaken rigoureus aan met haar Action 2020-plan.
De overname van Ilva
Begin maart heeft ArcelorMittal een bod gedaan op de Italiaanse staalfabriek Ilva. Samen met de staalverwerker Marcegaglia (dat staal afneemt van Ilva) wil het de fabriek weer op poten zetten. Hoeveel de partijen willen betalen is niet bekendgemaakt.
VIDEO
Hoewel Ilva een roemruchte geschiedenis heeft, ziet Mittal toch kansen Europa's grootste staalfabriek weer nieuw leven in te blazen. Er moet wel veel geinvesteerd worden, ca, 2,3 miljard euro, om de fabriek te laten voldoen aan de eisen van deze tijd, zowel qua milieubepalingen als qua machinerie.
Mittal hoopt op termijn de fabriek weer uit te bouwen tot een productiefaciliteit die 8 miljoen ton staal kan produceren. Dat is ongeveer 10% van wat ArcelorMittal momenteel produceert. Er is nog een bieder, het Indiase JSW Steel dat samenwerkt met de Italiaanse zakenman Leonardo el Vecchio, en de Italiaanse staalfabriek Arvedi.
De besluitvorming in Italië laat nog enigszins op zich wachten, waardoor er nog weinig bekend is over de eventuele kansen van Mittal Ilva in te kunnen lijven. Als aandeelhouder weet ik niet of ik nou zo blij moet zijn met deze overname, maar kostentechnisch mogen we aannemen dat e.e.a. goed doorgerekend is.
De reverse split
Dan nog de reverse split. Bij de jaarcijfers maakte ArcelorMittal bekend het aantal uitstaande aandelen terug te willen brengen met een factor 3.
Klik op het plaatje voor een grote versie
Dat is inmiddels afgetimmerd en zal per 22 mei doorgang vinden. Wat is nou de reden voor zo'n split? Mittal komt aan met het argument dat het bedrijf op deze manier makkelijker te begrijpen is voor investeerders en dat andere bedrijven in de Europese indices vergelijkbare aantallen aandelen hebben.
Lijkt mij toch een beetje flauwekul, waarschijnlijker is dat Mittal liever geen koers onder een tientje heeft waardoor het aandeel een volwassener indruk maakt en minder aantrekkelijk is voor daghandel.
Meestal is het geen goed nieuws wanneer er een reverse stock split doorgevoerd wordt. Ik ken genoeg voorbeelden van bedrijven die op deze manier telkens weer aan de pennystockstatus wisten (probeerden) te ontsnappen.
O.a. Pharming en Imtech (reverse split van 1 op 500) zijn een paar namen die me te binnen schieten. Bij Mittal is dat natuurlijk niet het geval. Wellicht wil Mittal een wat hogere koers maar logischer was geweest dat meteen vorig jaar door te hebben gevoerd.
Vanaf 22 mei zal het aandeel dus, wanneer er geen rare dingen meer gebeuren, boven de 20 euro noteren. Zo komt die aloude 60 euro misschien toch ooit nog eens weer op het koersenbord.
Nico Inberg heeft een longpositie in ArcelorMittal