Amazon dat Whole Foolds koopt is de nieuwste, maar zeker niet de laatste aflevering als het gaat om de grote Amerikaanse techs die hele sectoren op stelten zetten. In de financiële industrie is eenzelfde revolutie gaande, die veel minder de aandacht trekt, maar die zeker zo verstrekkend en marktontwrichtend is.
De namen zijn de Amerikaanse vermogensbeheerders BlackRock en Vanguard, die respectievelijk ruim vijf en vier biljoen dollar onder beheer hebben. Ze zijn met afstand de grootste ter wereld. Ter vergelijking, ons ABP heeft krap 400 miljard euro onder beheer. Over enkele weken volgen nieuwe cijfers.
Corné kwam hiermee vanmiddag. Met hun trackers bezitten BlackRock (via dochter iShares) en Vanguard inmiddels zo'n 10% (?) van de S&P 500 aandelen.
Daar reageerden deze beursmannetjes op. Van de AEX- en AMX-aandelen hebben iShares en Vanguard meestal rond 1,5 à 3% in bezit. Dit alles is het logische gevolg dat we met z'n allen hoe langer hoe meer in relatief goedkope trackers in plaats van relatief dure actieve beleggingsfondsen zitten.
(Verborgen) risico's
Op zich is dit een uitstekende ontwikkeling. Tot tien jaar terug werden beleggers altijd gelokt met de hoogste rendementen uit het verleden, tegenwoordig met de laagste kosten (in de toekomst). Heel verstandig! Kijk maar eens naar advertenties in deze branche, die gaan anno nu over kosten en niet rendement.
Noem dit gerust een revolutie, want de kaalslag bij de actieve huizen, banken en brokers is enorm. Al het (nieuwe) geld gaat in die trackers zitten en dan vooral die van iShares en Vanguard. Full disclosure, mijn eigen geld zit ook bij Vanguard in wereldaandelen- en -obligatiefondsen en in de Think AEX tracker.
Hartstikke mooi, maar is het geen risico dat alles en iedereen bijeen hokt in die trackers? Daar hebben eind vorig jaar Marcel Tak, Alexander Sassen van Elsoo en Martijn Rozemuller (van Think) op deze site zinnige dingen over geschreven. Op hoog niveau. Leest u dat zeker hier, hier en hier na.
Of er inderdaad een joekel van een systeemrisico in trackers zit, gaat pas bij een credit event boven water komen. Ongetwijfeld wordt dat iets, als het ooit zo ver komt, wat we nu nog niet kunnen bedenken, maar wat achteraf bezien dan weer zo klaar als een klontje is. Net zoals de kredietcrisis 2008.
Risk happens fast
Eén ding is wel duidelijk, die trackers kunnen niet onbeperkt groeien. Zo moeten in sommige landen partijen gaan bieden zodra ze 20 of 30% van de aandelen hebben. Dat gaan ze natuurlijk niet doen. Wat dan? Fonds op slot, of fondsen splitsen? Ongetwijfeld denken BlackRock en Vanguard hierover na.
Er kan nog iets gebeuren. Misschien vindt de politiek op een geven moment de trackerboeren te machtig worden en eist misschien wel opsplitsing. Koffiedik kijken. De natuur kan ook nog gewoon haar werk doen. Doordat al het geld in trackers gaat, kunnen actieve fondsen weer echt stockpicken én scoren.
Dat gaat beleggers zeker opvallen en misschien hollen ze dan weer van die saaie, goedkope trackers naar dure, actieve fondsen mét outperformance. Het blijft gissen, maar blijft u over uw trackers nadenken en lezen, of er niet ergens een risico zit die u over het hoofd ziet. Want u weet het: risk happens fast.
Dat doe ik zelf ook en ik ben niet te beroerd om in één keer al mijn geld weer van passief naar actief over te zetten, als mijn ideeën, visie en gedachten verkeerd blijken te zijn, of ik een risico ontdek. Vasthouden aan uw eigen, verkeerde mening kan heel, heel duur uitpakken op de beurs.