Ik las een tijdje geleden deze turbulente krantenkop: Turkije heeft snel 200 miljard dollar nodig. Dat herinnerde me aan een oude rot uit het vak die ik sprak in december. Hij was zeer stellig dat Turkije in 2017 zou gaan aankloppen bij het IMF.
Een gewaarschuwd mens telt voor twee, maar wat moet u ermee? Wat is de impact van een dergelijk bericht? Het komt in ieder geval binnen als een slechte boodschap, het boezemt angst in.
Maar wat is er concreet te maken voor de belegger die dit leest. Wat zijn de mogelijke effecten van steun van het IMF? Is dat niet juist goed nieuws als het IMF ingrijpt? Feit is dat de grootste schade al wordt geleden in de valuta.
De Baron
De Turkse lira doet een perfecte imitatie van de nieuwste Eftelingattractie De Baron. En wellicht dat deze duikvlucht niet alleen het huidige probleem van Turkije weergeeft, maar juist de problemen enorm vergroot.
Klik op de grafiek voor een grote versie
Hoewel de problematiek geen aanleiding is geweest voor beleggers of spaarders in ons land om massaal in actie te komen, lijkt er toch een smeulend lontje te liggen in het kruitvat.
Feit is dat Turkse banken de laatste jaren veel geld opgehaald hebben middels de uitgifte van obligaties in euro's. De Turkse banken konden makkelijk veel geld ophalen omdat het renteverschil met de eurozone relatief groot was.
Duikeling van de lira
Voor de banken dus een eenvoudige manier om meer geld beschikbaar te krijgen voor financieringen in Turkije, waar fors wordt geïnvesteerd in infrastructuur (denk aan het grote vliegveld in Istanbul) en het bedrijfsleven.
Momenteel hebben de banken aanzienlijke schulden in euro's staan, terwijl de spaartegoeden en inkomsten voor een groot deel in de lokale valuta binnenkomen. Dat gaat een keer kraken.
Ongetwijfeld wordt achter de schermen goed risicomanagement gedaan, maar een duikvlucht van de lokale valuta heeft in het verleden vaker forse gevolgen gehad voor de financiële markten en het bankenstelsel.
Kapitaalvlucht
Denk maar aan de roebelcrisis die in 1998 leidde tot een koersdaling van 65% in de index waarna de Russen massaal hun geld stalden bij buitenlandse banken. Het grootste risico op termijn is het besmettingsgevaar waarbij de Turkse (valuta)crisis overslaat naar andere landen.
Dat zagen we in 1997, toen de Thaise Baht een duikvlucht maakte en veel Aziatische landen meegezogen werden in de grote kapitaalvlucht uit de opkomende markten.
Ik schat zo in dat Turkse beleggingen niet prominent op de radar staan van de IEX-beleggers. Er kunnen weliswaar Turkse posities zitten in fondsen of indextrackers waarmee u toch kwetsbaar bent voor de valutadaling of de Turkse bankensector.
Turkse banken
Maar het percentage Turkse obligaties (van de Turkse staat, de bankensector of het bedrijfsleven) zal beperkt zijn. Ook het belang in Turkije via aandelen zal bij weinig beleggers substantieel zijn. Reden is dat de weging van Turkije in de wereldwijde indices vrij gering is.
Ter illustratie de MSCI Emerging Markets Index heeft 1% in Turkije belegd, de weging in de wereldwijde index, ligt dus nog een stuk lager. Voor diegene die wel direct in Turkije beleggen, is het handig om te weten dat de MSCI Turkije Index voor 44% in financiële waarden zit.
Tot slot, de blinde hoek zit eerder bij de spaarders die deposito’s hebben lopen bij een Turkse bank. Hoewel op papier gedekt door het depositogarantiestelsel, zit hier een concreter gevaar. Nu is sparen niet mijn expertise, maar ik vond een aardig artikel over de voor- en nadelen van sparen bij buitenlandse banken.
Jeroen Brenninkmeijer is mede-oprichter en partner bij MJR Advies. De informatie in deze column is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen.