hirshi schreef op 11 december 2018 14:46:
[...]
Enige nuancering is wel op zijn plaats.
Slechts weinig kiezers lezen partijprogramma's en daarom bepalen zij niet enkel de keuzes die het electoraat maakt.
Zij die gekozen zijn en regeringsdeelname beogen zullen trachten een coalitie te vormen. Dat betekent per definitie water bij de wijn doen. Partijen die daartoe niet bereid zijn staan de gehele regeringsperiode aan de zijlijn. Zij kunnen alleen het voortouw nemen middels initiatief wetsontwerpen. Maar men dient liever keer op keer heilloze moties van wantrouwen in en men wil dan ook nog een tijdverspillende hoofdelijke stemming.
Vier jaar lang vasthouden aan een partijprogramma vertaalt zich in rigide dogmatiek. Wie de dynamiek van een veranderende wereld niet ziet is ziende blind.
Partijprogramma's hebben een beperkte houdbaarheid, anders zouden ze niet bij elke verkiezing anders luiden.
Iets anders is dat in de achterkamertjes van de coalitievorming beslissingen worden genomen die in geen enkel verkiezingsprogramma te vinden zijn zoals bij voorbeeld het opheffen van dividendbelasting en boetes bij het aflossen van de hypotheek. Dat is kwalijk en ondemocratisch, maar daarmee is Nederland nog geen dictatuur.