Maandenlang leed de uraniumprijs een slapend bestaan, maar onlangs schoot de koers van de brandstof die in kernreactoren wordt gebruikt de hoogte in, naar een niveau dat al zes jaar niet meer is gezien. Wat is er precies aan de hand en kunnen beleggers nog profiteren of is het al te laat?
Grondstofanalist Koen Lauwers legt het uit in een column op IEX.nl.
Voorraden dalen snel
De prijshausse was al even aan het broeden, zegt hij. "Verschillende aanbieders houden al een tijdje uranium van de markt door hun mijnen vrijwillig op non-actief te zetten. Dit komt omdat de prijs op de spot markt (levering op korte termijn) lager ligt dan de eigen totale productiekosten. Door zelf uranium te kopen, gaan de producenten in concurrentie met de uitbaters van kerncentrales. Dit doet de bestaande voorraden versneld dalen."
Hij voegt er aan toe dat ook steeds meer zuiver financiële partijen hun weg naar de sector vinden door fysiek uranium op te kopen.
Vonk
Toch is deze situatie niet nieuw. Meestal is er een vonkje nodig om een markt te doen ontvlammen. Die vonk kwam in de vorm van een belangrijke overname: Sprott Asset Management lijfde Uranium Participation Corp in.
"Het bedrijfsmodel van UPC was er op gericht om kernbrandstof onder de vorm van uraniumoxide (U3O8 en UF6) te kopen en winst te maken door prijsstijgingen. Voor investeerders was het een soort fysieke tracker, zonder het operationele risico van mijnbedrijven", legt Lauwers uit.
Interesse grootkapitaal komt niet uit de lucht vallen
De interesse van grootkapitaal in de uraniummarkt komt niet uit de lucht vallen, verheldert hij. "Het primaire aanbod uit mijnproductie ligt al jaren lager dan de vraag. Hij verschil wordt bijgepast door te putten uit bestaande voorraden en gerecycleerd uranium. Alleen moet er jaar na jaar meer worden bijgepast, waardoor het deficit blijft toenemen."
Vorig jaar bedroeg de globale uraniumproductie 123 miljoen pond. Daar stond een totale vraag van 180 miljoen pond tegenover. Op dit moment staan de 443 actieve nucleaire reactoren in voor ongeveer 10% van de globale elektriciteitsproductie.
Te laat?
Grote vraag nu de prijzen al zo zijn gestegen; is het te laat om nog in te stappen in uranium of uranium-gerelateerde aandelen? Om een antwoord op die vraag te geven werpt Lauwers een blik op de vorige hausse, die plaatsvond van 2005 tot 2008.
“De hausse startte op 35 dollar en bracht de prijs voor een pond kernbrandstof tot een speculatieve top van bijna 140 dollar. De uitbraak van de wereldwijde financiële crisis maakte een einde aan de stierenmarkt voor uranium, maar het ergste moest toen nog komen. In 2011 stortte het nucleair incident in Fukushima de uraniumprijs in een berenmarkt die meer dan tien jaar zou duren.”
Eerste fase nieuwe stierenmarkt
"We zitten nu in de eerste fase van een nieuwe stierenmarkt. Er is geen enkele garantie dat deze ons weer naar 140 dollar brengt. De top in de huidige cyclus kan lager liggen, maar even goed ook hoger."
Volgens Lauwers moeten de prijzen vanaf het huidige niveau een stuk hoger komen om nieuwe productie weer rendabel te maken. Er werd namelijk het voorbije decennium nauwelijks geïnvesteerd in exploratie en nieuwe productiecapaciteit, legt hij uit.
"De vrees dat hogere prijzen gepaard zullen gaan met een flinke stijging van de output is daarom voorbarig. Daarvoor zijn de prijzen nog lang niet hoog genoeg."
Hoe in uranium te beleggen?
Voor wie geïnteresseerd is, zijn er een paar investeringsmogelijkheden. Een ETF zou met het oog op de spreiding mooi zijn, maar dat wordt volgens Lauwers een lastig verhaal, aangezien de meeste Amerikaanse ETF’s niet te koop zijn voor Nederlandse beleggers.
Het is ook mogelijk om individuele aandelen te kopen. "Binnen de indices van uraniumaandelen krijgt Cameco meestal het grootste gewicht toebedeeld. De Canadese uraniumproducent bezit diverse mijnen waarvan er op dit moment maar één operationeel is en beschikt ook over aanzienlijke reserves."
"Cameco heeft daarnaast nog een eigen raffinage en verwerkingsafdeling. De groep is netto schuldenvrij en heeft nog een hoge vordering op de Canadese belastingdienst. Cameco zag de voorbije kwartalen het aantal nieuwe orders gestaag aantrekken en maakte gewag van hogere volumes op de contractmarkt."
"Andere bedrijven die deel uitmaken van uraniumindexen zijn onder andere Energy Fuels, Nexgen Energy, Paladin Energy en Ur-Energy. De grootste concentratie exploratiebedrijven bevindt zich op de Toronto Stock Exchange (Canada) en op de Australian Stock Exchange. Sommige Canadese uraniumbedrijven hebben ook een notering op de Amerikaanse OTC-beurs", aldus de analist.
Zie ook: 7 dividendtoppers in grondstoffen