Sommige beleggers laten zich ontzettend meeslepen door de stroom aan nieuws die iedere dag op ons afkomt en handelen daarom veel. Anderen laten dat allemaal van zich afglijden en denken alleen maar aan de lange termijn.
Volgens financieel blogger Joe Wiggins zijn er vier typen beleggers, uiteenlopend van de daghandelaar tot de passieve belegger. Elke aanpak heeft zijn voor- en nadelen. De boodschap van Wiggins is dat het voor iedereen belangrijk is om te weten tot welke groep ze behoren, want een gewaarschuwd mens telt voor twee.
1. De daghandelaar
De daghandelaar heeft bij zijn beleggingen een extreem korte tijdshorizon, variërend van intraday tot weken. Dit type belegger baseert zich vooral op (historische) trends en nieuws. Het doel is anticiperen op wat andere beleggers gaan doen. Fundamentals en waarderingen zijn van weinig belang.
Volgens Wiggins is het ongelofelijk moeilijk om als daghandelaar consistent geld te verdienen. “De winsten komen meestal terecht bij degene die anderen leren hoe ze moeten handelen, terwijl ze het zelf niet doen.”
2. De visionair
De meeste actieve fondsmanagers zijn zogenoemde “price-based investors”. Er is geen Nederlands woord voor, maar het zou vertaald kunnen worden als zieners of visionairs.
Hun tijdshorizon ligt ergens tussen een kwartaal en een paar jaar en hun portefeuillebeleid is gebaseerd op voorspellingen van verschillende aard. Het meest populair zijn de macro-voorspellingen waarbij wordt gespeculeerd op wat andere beleggers zullen doen in het geval van bepaalde macro-economische ontwikkelingen.
Voorbeeld: “Wij, als effectenhuis X, denken dat de Fed de rente eerder zal verlagen dan de markt verwacht. Dat zal in het voordeel van Amerikaanse aandelen werken”, of “de Fed is duifachtiger dan de markt had verwacht, we hebben daarom Amerikaanse aandelen bijgekocht.”
Dit type belegger lijkt op de daghandelaar omdat hij probeert winst te maken op basis van marktimperfecties. De tijdshorizon is alleen een stuk langer en er is iets meer aandacht voor waarderingen en fundamentals.
Juist omdat dit type belegger zo vaak voorkomt, zijn ze ideaal om de theorie van behavioral finance op te testen.
Er geldt verder hetzelfde als voor daghandelaars dat het ongelofelijk moeilijk is om consistent goede voorspellingen te doen. Het komt daarom regelmatig voor dat een price-based investor het ene jaar met lof overgoten wordt om het volgende jaar te worden verguisd.
3. De valuation-based belegger
De “valuation based investor” is een compleet ander type belegger. Dit is iemand die nauwelijks naar andere beleggers kijkt, maar uitsluitend naar de fundamentals achter een bedrijf of sector. Deze belegger probeert in te schatten hoe de toekomstige cashflows eruitzien, wat de “fair value” van een aandeel is en in hoeverre er sprake is van een onderwaardering.
Volgens Wiggins is dit type belegger nog extremer dan een gewone value- of waardebelegger, die zich toch nog altijd een beetje laat beïnvloeden door wat andere beleggers doen en zeggen.
Voor de value-based investors geldt alleen de lange termijn. Gevolg is wel dat ze tegen een stootje moeten kunnen, omdat marktsentiment en fundamentals vaak lange tijd uiteenlopen, soms jaren. Dat kan ze de nodige spot en hoon opleveren van colega's.
Het grappige is dat value-based fondsmanagers op de lange termijn best goed presteren, zolang ze de tijd krijgen en niet van hun koers afwijken. Vervolgens is het nog de vraag of hun klanten en werkgevers over datzelfde uithoudingsvermogen beschikken.
4. De passieve belegger
Voor de passieve belegger is het uitgangspunt volledige neutraliteit. Er is geen voorkeur voor groei- of waardeaandelen, voor aandelen uit de VS, eurozone of Japan. Er wordt gewoon belegd langs de lijnen van een bepaalde benchmark of index. De fundamentals spelen wel een rol, maar alleen op de extreem lange termijn.
Het is niet zo dat passieve beleggers per definitie geloven in een perfect werkende markt. De passieve beleggers hebben alleen niet de illusie dat ze slim genoeg zijn om gebruik te maken van die imperfecties.
Passief beleggen klinkt simpel, maar is het niet, zegt Wiggins. Niets doen is moeilijk en kan frustrerend zijn. Gevoelens hebben hier geen plek. Het mag een passieve belegger bijvoorbeeld niks uitmaken of een aandeel 100 keer de winst doet of dat obligaties maar 0% rente opleveren. Veel beleggers zullen toch op basis van eigen voorkeuren geneigd zijn af te wijken van de index.
Lees ook: 6 risicofactoren die een marktcrash in 2024 kunnen veroorzaken