Na de ineenstorting van de olieprijs en een massale uitverkoop op de beurzen op maandag vanwege het coronavirus, vergelijken veel experts de huidige situatie met die van 2008. Maar is een vergelijking met de wereldwijde financiële crisis van toen terecht?
Barron’s ging op onderzoek uit.
Ditmaal is er ook een aanbodschok
Neil Shearing, hoofdeconoom van Capital Economics, schreef in een notitie aan zijn klanten dat de financiële crisis van 2008 vooral een vraagschok teweeg bracht, terwijl de coronacrisis van 2020 zowel de vraag als het aanbod raakt. Denk bijvoorbeeld aan fabrieken die stilliggen. Hij verwacht dan ook een korte, scherpe schok die zal aanvoelen als een recessie.
... maar herstel wordt waarschijnlijk sneller
Terwijl de crisis van 2008 tot een diepe recessie en een langzaam herstel leidde omdat zowel huishoudens als financiële bedrijven de boekhouding moesten opschonen, zal het coronavirus in het volgende kwartaal waarschijnlijk een scherpe daling van de productie in de getroffen economieën veroorzaken, aldus Shearing.
Maar zodra het aantal virusuitbraken afneemt, zullen de aanbodbeperkingen worden opgeheven, en zal de economie zich herstellen.
Stimulans voor de aanbodzijde
Doorgaans werken fiscale en monetaire stimuleringsmaatregelen vooral doordat de vraagkant wordt gestimuleerd. Maar zoals gezegd ligt bij de coronacrisis het probleem aan zowel de vraag- als de aanbodkant.
Leningen en subsidies aan de zwaarst getroffen bedrijven - gerichte, tijdelijke en grote fiscale steun - kunnen de schok opvangen en centrale bankiers kunnen de kredietproblemen verlichten met goedkope financiering aan banken voor de zwaarst getroffen bedrijven.
De snelheid van het herstel is grotendeels afhankelijk van hoe het virus zich verspreidt en het snel het dagelijks leven weer normaal wordt, aldus Shearing.
Schulden vooral bij overheden
De ineenstorting van de huizenprijzen heeft in het verleden tot ernstige depressies geleid. In 2008 werd de situatie nog verergerd door de grote hefboomwerking in het bankenstelsel en andere kwetsbaarheden in het wereldwijde financiële systeem.
Volgens Shearing bevinden we ons nu in een betere situatie: hoewel de schuldniveaus hoog zijn, zijn ze vooral geconcentreerd bij overheden in plaats van in de huishoudens en dus minder risicovol. Bovendien hebben de banken nu flinke financiële buffers ingebouwd.
Verruiming is lucht
Het grootste risico, zo waarschuwt Shearing, is een Japanisering van de ontwikkelde economieën. Dat houdt in dat landen te maken krijgen met geen tot weinig groei, en continue lage rentestanden.
De renteverlagingen die al zijn doorgevoerd om de huidige crisis te bestrijden, kunnen ertoe leiden dat steeds meer investeerders groei gaan najagen. Dat kan uiteindelijk leiden tot een zeepbel die uit elkaar spat en een crisis veroorzaakt.
Aandelen of bedrijfsobligaties?
In een notitie aan klanten geeft Inigo Fraser-Jenkins, mede-hoofd portefeuillestrategie bij Bernstein Research, twee redenen waarom het moeilijk is om te pleiten voor een tactische verschuiving naar meer waarde.
De banken en de energiesector, de twee grootste waardesectoren, staan beide voor grote uitdagingen, waaronder dalende rentetarieven, een toename van de kredietrisico's en een lagere olieprijs.
Nu de kwaliteit van bedrijfskredieten zich op het laagste punt in twee decennia bevindt, geeft Fraser-Jenkins de voorkeur aan aandelen van bedrijven met een solide financiële boekhouding. Bovendien zijn Amerikaanse en Europese bedrijven met een sterke balans momenteel relatief goedkoop voor beleggers die bescherming zoeken in tijden van grote schommelingen.
Electronic Arts, Google’s Alphabet, Procter & Gamble, Walmart, Biogen, Nvidia, Visa en Accenture zijn allemaal beursgenoteerde Amerikaanse bedrijven met een Outperform-rating van analisten.
Te vroeg om op koopjesjacht te gaan
Maar pas op: niet alles wat in het verleden veilig was, zal veilig blijven. De meeste marktvorsers zitten voorlopig nog even aan de zijlijn, en zijn nog niet bereid om op koopjesjacht te gaan.
Lees ook: Wanneer is de bodem bereikt?