Financiële en beursprofessor Jeremy Siegel kent u misschien van CNBC, de best-seller Stocks for the Long Run, of van de grafiek die ik boven dit stukje plak. Recenter kan ik niet vinden, maar veel is er niet veranderd. Ondanks dat in maart de rook van de koersenborden afsloeg.
Niet zo veel veranderd? Dat geldt alleen niet voor Siegel zelf en wellicht ook voor u. Want wat te doen als langetermijnbelegger met ons risicoprofiel, ofwel hoe brengen we onze exposure aan volatiliteit terug, als het eind van onze beleggingsperiode in zicht raakt. Dat was altijd gemakkelijk.
Aandelen afbouwen ten faveure van veilige staatsobligaties, klaar was Kees. Daar kwam het grofweg wel op neer. Ik vond zelf altijd de verhouding 100 minus uw leeftijd een mooie sigarendoosberekening, hoewel ik zelf de eerste helft van een beleggingsperiode volledig in aandelen zou gaan. No guts, no glory.
Dat gaat alleen niet meer, want de rentes op veilige AAA-obligaties zijn verwaarloosbaar of negatief en of er nog zoveel upside in de koersen zit... Als langetermijnbeleggers moeten we misschien wel kiezen: vasthouden aan die oude beleggingssleer, of uitgaan van een new normal en ander risicobesef.
Het komt er eigenlijk op neer dat u moet bepalen of we een nieuw tijdperk ingaan op de beurs - een blijvertje dus - of dat we over een paar jaar, paar decennia of paar honderd jaar weer terug zijn bij hoe het altijd was. Uit het interview met Barry Ritholtz:
Duidelijk, Siegel denkt dat this time it's different, want hij gaat deze eeuw uit van andere returns en risicoprofielen. Kan heel verstandig zijn, ik ben er zelf nog niet uit. Ik ben ook geneigd om structureel met lagere aandelenrendementen te rekenen, mede om de redenen die Siegel geeft.
Zelf voeg ik er nog een domme en simpele aan toe: er zijn steeds minder aandelen, steeds meer beleggers en steeds meer geld dat rendement zoekt. Dat geeft doorgaans prijsdruk. Wat ik mis is fantasie en oneindige vermogen van mensen te innoveren en met nieuwe producten en diensten te komen.
Juist dit is wat de markten al vier eeuwen hoger zet: het onvolprezen vermogen van mensen om veel en daarna nog meer te verdienen, waar u als belegger van mee kan profiteren. Eens te meer, dit zijn aandelen sinds de VOC. Zeg het maar permaberen: is de trend opgaand of opgaand en leg het maar uit.
Nee, er is niet al vier eeuwen een complot gaande. En dat weten jullie ook wel. Laat nou gewoon eens doordringen dat het in the long run stijgende bedrijfswinsten en winstdelingen zijn die de markten drijven en niet monetaire en fiscale capriolen. Want die zijn zolang er mensen zijn al een zooitje.
Neem Rome, toen en nu een bende. Romeinse keizer Nero was namelijk de eerste die monetair ging financieren, want hij propte steeds meer lood en steeds minder zilver in de sestertiën. En dat vertelde de keizer, in wie uiteindelijk naar eigen zeggen een groot kunstenaar verloren ging, er uiteraard niet bij.
En precies om die reden durf ik (nog) geen this time different te roepen. Maar ik zit wel met die obligaties in mijn maag. Ik kies voorlopig voor cash in plaats van bondjes, en u? Verder balen maar, want 375 jaar geleden kocht u gewoon VOC'tjes die 16% dividend deden. Veel meer keuze was er toen ook niet.
Arend Jan Kamp is
senior content manager van IEX. De informatie in dit artikel is niet bedoeld
als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde
beleggingen.