Benchmark: ijkpunt, standaard of referentiemaat. Een aantal van de vertalingen die je van dit woord op internet kunt vinden. Het is eigenlijk niets anders dan een ‘objectieve’ maatstaf die door iedereen gebruikt wordt en als neutraal wordt gezien. Internationaal gebruikt men daarvoor meestal een grote, goed gespreide index zoals de MSCI World Index. Wie wat dichter bij huis belegt zal zijn resultaten vooral spiegelen aan de AEX.
Addertje onder het gras
Als u belegt in een ETF of beleggingsfonds is de benchmark natuurlijk voor de hand liggend: de gevolgde index zelf. Afgezien van een klein percentage aan kosten zou het rendement 1-op-1 mee moeten lopen met die te volgen index. Toch zit hier een addertje onder het gras en vergelijken we hier vaak appels met peren. Hoe dat kan?
Daarvoor zijn twee factoren verantwoordelijk. Ten eerste de index zelf. De AEX bijvoorbeeld neemt de dividenden niet mee in haar rendement. Terwijl u die wél ontvangt. Beter zou het dus zijn dat in plaats van de index zonder dividend, er een benchmark komt die de dividenden wel meeneemt. En dat zonder de dividendbelasting eraf te halen, want die kan uiteindelijk gewoon teruggehaald worden.
Dat is de ene kant van het verhaal. De andere kant van het verhaal is de kostenkant. Wanneer die objectieve, duidelijke benchmark helder is voor iedereen, wordt het ook ineens heel gemakkelijk om het rendement van uw eigen indexvolger te beoordelen. Ontdaan van alle kosten kunt u het nettorendement van uw belegging afzetten tegen de maximale opbrengst die u had gehad wanneer het mogelijk was geweest zonder kosten in een bruto herbeleggingsindex te beleggen.
Duidelijke verklaring
De mate waarin het product dan achterblijft mag en moet vervolgens uitgelegd worden door de uitgever van het product, zodat u een duidelijke verklaring heeft voor de mate waarin uw belegging bij de benchmark is achtergebleven. Natuurlijk worden er kosten gemaakt door financiele instellingen die beleggingsfondsen en ETF’s uitgeven: niemand kan van de wind leven, maar transactiekosten, kosten voor fondsbeheerders en ook opbrengsten uit bijvoorbeeld het uitlenen van aandelen zijn niet overal hetzelfde en u hebt er recht op te weten waarom u bepaalde kosten op uw bordje krijgt.
Niet langer appels met peren vergelijken dus. Een belegger kan aan de hand van de vergelijking met de bruto herbeleggingsindex meteen zien hoeveel kosten de aanbieder van zijn product heeft gemaakt. Dat dwingt diezelfde aanbieder vervolgens om de gemaakte kosten duidelijk aan de afnemers van zijn product uit te leggen. Zo slaan we twee vliegen in één klap.
Martijn Rozemuller is managing director en oprichter van Think ETF's. Think ETF’s is de eerste Nederlandse aanbieder van Exchange Traded Funds (ETF’s) en een 60% dochter van BinckBank.
De informatie in deze column dient niet te worden opgevat als beleggingsadvies, beleggingsaanbeveling, aanbod of uitnodiging om effecten te kopen, te verkopen of anderszins te verhandelen.