josti5 schreef op 1 februari 2018 17:55:
'Arbeidsdiscriminatie is er in vele vormen, je doet er weinig aan, als een toekomstige baas je niet ziet om wat van reden dan ook zal hij je nooit aannemen.'
Zo is dat, want je wilt als baas de juiste persoon op de juiste plek!
Ik heb in mijn arbeidzame leven als sales manager in de farma-industrie een paar duizend sollicitanten gehad voor enkele honderden (artsenbezoekers)banen, en probeerde steeds de juiste persoon op de juiste plek te krijgen.
De ene keer was het een vrouw, dan weer een man. Want zet geen vrouw in een moeilijk bezoekbaar gebied (zoals vroeger o.a. Nijmegen), want zij zou al snel stuklopen, zo leerde de ervaring.
Rotterdam: óók niet echt geschikt voor een vrouw - Amsterdam daarentegen juist wél weer.
Voor Den Haag had ik tot mijn geluk enige tijd de beschikking over een Indisch-Surinaamse man: perfect in dat gebied, met relatief veel Indisch-Surinaamse artsen.
Heb een proef gedaan met een Indisch Surinamer in Noord-Holland: drama.
En even blij als in Den Haag was ik met de Marokkaan voor Rotterdam, gezien de hoeveelheid Marokkaanse artsen aldaar.
Een Limburger in Limburg, en een Zeeuw in Zeeland: de beste mensen op de juiste plek.
In Limburg had ik iemand, die vloeiend Maastrichts sprak, en dat ook deed met 'zijn' artsen. De verkoopresultaten waren daar veel beter dan in Heerlen, waar men het bloed van een Maastrichtenaar wel kon drinken...
De lokaal bekende amateurvoetballer deed het uitstekend in Friesland, en ach ja: dat Brabantse schatje was geweldig in Breda en Tilburg...
En dan spreek ik nog maar niet over de verschillende mensentypes in de verschillende gebieden in Nederland, en over specifieke kwaliteiten voor de job.
Maatwerk, dus.
Nix meer, nix minder.