matad schreef op 2 april 2023 19:35:
[...]
Laat ons maar een verbond sluiten met het zwaard om enkel nog negatieve berichten over die heerlijke Costa’s te plaatsen. Het wordt inderdaad nogal druk. Mogelijk kunnen we in het midden van ons drieën ergens een cortado en Verdejo nemen om te overleggen hoe dit aan te pakken.
Hoorden dat het vorige week al meer dan 25 graden was en kunnen zelf niet wachten. Koffers al gepakt.
Je verhaal over Parijs roept oude herinneringen op aan de Marche au Puces waar wij vaak kwamen.
Wij stalden onze auto altijd op de Place de Clignancourt. Probeerden altijd wat mooie stukken ivoor te kopen. Sorry aandelen. Dit is voor die azijnzeiker die zich direct meldt met het bericht dat dit een beleggersdraadje is. :) Edoch wacht. Dat wordt het toch.
Wij hadden op een bepaald moment een hele verzameling ivoor aangelegd. Twee reusachtige tanden uit Sri Lanka, twee prachtig gesneden ivoren beeldjes op een kunstige gesneden hardhouten troon uit Thailand voorstellende een koning en een koningin.
Verder veel ivoren snijwerk gekocht van missionarissen. Een grote kast vol. Op een bepaald moment zei ik tegen lief dat het verstandig was om e.e.a. te verzekeren. Het geïnvesteerde bedrag was in de loop der jaren nogal gestegen. Dus mijn verzekeringsagent stuurde een expert om een rapport te maken. Op een bepaald moment arriveerde de deskundige. Hij bekeek elk stuk grondig en adviseerde ons het te verzekeren voor totaal 1500 gulden. Wij keken hem stomverbaasd aan. Vijftienhonderd gulden! Dat hadden wij alleen al voor een ivoren vissertje betaald. Een beetje ongemakkelijk namen wij afscheid van de expert. De dag erop naar Sotheby’s in Amsterdam gebeld. Toevallig kwam daar die week een ivoordeskundige dus ras een afspraak ingepland. Op de dag van de afspraak alle ivoren stukken in krantenpapier gewikkeld en in een grote hutkoffer gepakt. Koffer en tanden in de auto gesjouwd. Onderweg naar Amsterdam kwam lief op het grandioze idee om een bezoek aan de Bijenkorf te brengen als wij bij de expert waren geweest. De parkeergarage lag er immers naast. Nee, zei ik resoluut dat kun je wel vergeten. Amsterdam en dan een koffer en tanden vol kostbaarheden onbeheerd in de garage laten staan, vergeet het maar. Teleurgesteld keek ze me aan. Welnu in Amsterdam aangekomen alles naar een zaaltje/ kamer bij Sotheby’s gesjouwd. Alles uitgepakt en op een tafel gedeponeerd. Weldra kwam de expert. Die bekeek elk beeldje zeer aandachtig, mompelde af en toe Indiaans ivoor en vertelde ons vervolgens dat de hele handel mogelijk tweeduizend gulden waard was. Stomverbaasd keken wij elkaar aan. Prima belegging dus.
Zonder het spul, noem het dus al geen ivoor meer zo moet u opvallen, in krantenpapier te pakken donderde ik alles terug in de koffer en zei tegen lief: “zo kunnen we toch naar de Bijenkorf, laat ze de zooi maar weghalen”.
Overigens thuis weer alles netjes opgeborgen en nog jaren met humor van genoten.
Het is zelfs zo, echt waar, dat wij door de vele verhuizingen nog niet eens precies weten waar het ivoor nu stats.
Eens informeren bij het kroost?
Dus geen goud, geen ivoor, geen Hal aandelen…….