We hebben weer een akkoord, althans dat claimt onze Dijsselbloem als voorzitter van de eurogroep. Het IMF doet mee, maar nog geen 24 uur later zijn daar al twijfels over.
Wat voor een akkoord ligt er, wie betaalt het, wie wordt er geholpen en gaat het werken, zijn de vragen die ik in deze column zal beantwoorden.
Euro zone hails 'breakthrough' with Greece
Dit was de headline gisteren over het akkoord. Halleluja zeggen ze dus, maar het is weer het zoveelste baggerakkoord. De Grieken krijgen in totaal EUR 10,3 miljard in juni en september en zijn daarmee gered.
Echter, dat geld zal nooit aankomen in Griekenland, want het gaat linea recta naar de financiële sector van de non-PIIGS (Portugal, Ierland, Italië, Griekenland en Spanje) eurozone landen. Van alle reddingen die Griekenland heeft mogen ontvangen, is maar 5 procent naar de Griekse begroting gegaan, niks nieuws onder de zon dus.
Wie o wie is de pineut
De financiële pers stond bol van berichten dat politici niet meer willen dat er publiek geld gebruikt wordt voor het redden van banken. Het is een schande dat graaiende bonusfetisjisten een bailout krijgen terwijl de gewone burger zich een slag in de rondte werkt, aldus onze wijze politici. Maar onze politici zijn niet alleen “wijs”, ze zijn ook leugenaars van de eerste orde (of heeeeel erg dom en kortzichtig; take your pick).
Want alle Griekse bailouts hebben er toe geleid dat de Griekse schulden verplaatst zijn van de balansen van de financiële sector naar organisaties zoals het EFSF, ESM, ECB en het IMF. Uitgezonderd het gedeelte van het IMF, betekent dit dat het gehele Griekse risico is verplaatst van de financiële sector naar u, de belastingbetaler.
De mensen die de eer krijgen om de blauwe enveloppe op hun deurmat te ontvangen (inbox eigenlijk, want tegenwoordig alleen digitaal beschikbaar; overheid tot uw dienst en zo…), staan immers garant voor deze instituties.
Dus doe ome Alex een lol en google even welke parlementariërs voor het ESM hebben gestemd. In de toekomst kunt u dus een bailout financieren van de gehele eurozone in plaats van alleen de financiële sector. Vooruitgang noemen ze dat in Brussel en Den Haag.
Leugens
En voor diegene die nog in het sprookje gelooft dat Griekenland te redden is zonder schuldkwijting heb ik de volgende boodschap: neem er nog een, want je gaat het nodig hebben.
Wordt er alleen maar aan schuldenverlichting gedaan (huidig akkoord) (uitsmeren van aflossing en betaling interest), in plaats van schuldkwijting, dan bedragen de schulden, na een kleine dip in het begin, 250 procent van het BBP in 2060. Dat is meer dan een derde hoger dan nu, dus wat nou “Griekenland is gered”?
Gotspe
Wil er van een echte redding sprake zijn, dan moet er een flinke schuldkwijting plaatsvinden. Iets wat ik al sinds 2010 loop te roeptoeteren. Griekenland wordt intussen teruggestuurd naar het stenen tijdperk; opgeofferd op het euroaltaar. Verlos die mensen toch uit hun lijden en gooi ze uit de eurozone (juridisch tricky, maar politiek wel mogelijk) en schrijf de schulden af.
De reden dat dit niet gedaan wordt is tweeledig: de financiële sector kan dat nu nog steeds niet aan, dus er wordt meer tijd gekocht om de risico’s over te hevelen naar die instituten (EFSF, ECB, ESF) waarvoor de belastingbetaler garant staat.
Ten tweede wil Duitsland niet over schuldkwijting praten voordat er aldaar verkiezingen hebben plaatsgevonden. Dat is dus eind 2017, vandaar dat ze het huidige hulppakket in zijn geheel laten uitbetalen tot en met 2018, vooraleer de aap uit de mouw gaat komen.
Ik kan deze schandelijke gang van zaken niet meer uitstaan, dus ik ga de sirtaki dansen in mijn wijnkelder en hoop dat de kiezer eens wakker gaat worden. Dat trekken aan een dood paard begint immers echt vervelend, zeer duur en potentieel gevaarlijk te worden. Aju!